Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

O πύργος των Μαριανών




Ο πύργος των Μαριανών βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βόρεια του αρχαιολογικού χώρου και του σημερινού οικισμού της Ολύνθου (πρώην Μυριόφυτο) στην αριστερή πλευρά του επαρχιακού δρόμου προς Πολύγυρο. (40ο18’52’’Ν 23ο20’43’’Ε) Η πρόσβαση είναι εφικτή χωρίς δυσκολία.

Ο πύργος χτίστηκε το 1374 και αποτελούσε κέντρο κτήματος της Μονής Δοχειαρείου.
To 1373, η Μεγάλη Δομεστίκισσα, Άννα Καντακουζηνή η Παλαιολογίνα, κάτοχος ενός κτήματος στα Αμαριανά (Mαριανά) της Καλαμαριάς, θα το πουλήσει με την έγκριση του άντρα της στη Μονή Δοχειαρίου στο τρίτο της αξίας του (600 υπέρπυρα, πληρωμένα σε 600 ουγγιές βενετικών δουκάτων).Το υπόλοιπο της αξίας θα θεωρηθεί δωρεά στη Μονή προς σωτηρίαν ψυχής. [1] (εικ.3)

η μονή Δοχειαρίου στο Άγιο Όρος
(εικ.3)
Η περιοχή ανακτήθηκε από τη Σερβική κατοχή, το 1371, μετά τη μάχη του Μαρίτσα (Έβρου), όπου οι Τούρκοι συνέτριψαν τους Σέρβους, από το Μέγα Δομέστικο Δημήτριο Παλαιολόγο, στρατιωτικό διοικητή των δυνάμεων ξηράς και σύζυγο της Άννας Καντακουζηνής.
Το κτήμα της Άννας Καντακουζηνής Παλαιολογίνας θα αναμορφώσουν οι μοναχοί, κατασκευάζοντας τον πύργο που σώζεται μέχρι σήμερα.

«λαβόντες οι μοναχοί και πολλά σπουδάσαντες και επιμεληθέντες και πλείστα εκ των οικείων καταναλώσαντες επί το κρείττον αυτό κατεσκεύασαν, πύργον εν αυτώ ανεγείραντες… και κινδύνους υποστάντες και ζημίας πολλάς»
,
όπως αναφέρεται σε συνοδική απόφαση υπογραμμένη από τον πατριάρχη Φιλόθεο το 1375.[2]

(Ο Πάνος Θεοδωρίδης (ή Πετεφρής) αναφέρει πως η άδεια δόθηκε το 1362 και ήταν έτοιμος το 1364..οπότε χτίσθηκε το 1363. Η παράλειψη αναφοράς πηγής είναι ο μόνος λόγος που δε δέχομαι την άποψή του, καθώς έχει περιηγηθεί και καταγράψει την περιοχή μεθοδικά)

Σύγκριση της κατάστασης του πύργου στις αρχές του 20ου αιώνα και σήμερα. Ό,τι έχει καταρρεύσει βρίσκεται σκορπισμένο γύρω από τον πύργο.

Από τα πιο ωραία δείγματα βυζαντινών πύργων στη Χαλκιδική, για την κατασκευή του πέραν της πέτρας από το παρακείμενο λατομείο (λειτουργεί και σήμερα) χρησιμοποιήθηκαν πλήθος κεράμων (χαρακτηριστικό της βυζαντινής τοιχοποιείας) καθώς και αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη από τα ερείπια της Ολύνθου.

οικοδομικό υλικό από την αρχαία Όλυνθο

Σήμερα σώζεται σε ύψος 12 περίπου μέτρων και 3 ορόφων. (αρχικά 15 μ.) Η είσοδος βρίσκεται στα 2 μέτρα από την επιφάνεια της γης και εξασφαλιζόταν με ξύλινη σκάλα η οποία δεν έχει σωθεί. Μετά την είσοδο υπάρχει μικρός προθάλαμος και αριστερά κτιστή σπειροειδής κλίμακα που οδηγεί στον 1ο όροφο.
η σπειροειδής κτιστή σκάλα
Ο κύριος χώρος είναι στεγασμένος με θολωτή οροφή από πλίνθους και πιθανότατα αποτελούσε δεξαμενή.
Οι τοίχοι του πρώτου ορόφου σώζονται μόνο τμηματικά, ενώ οι κόγχες σε αυτούς προδίδουν την ύπαρξη παρεκκλησίου (σύνηθες εντός των πύργων, αν όχι ο κανόνας). Από το δεύτερο όροφο σώζονται μόνο ελάχιστο τμήμα των κατώτερων τοίχων του.
η θολωτή οροφή
το παρεκκλήσιο του πύργου

Ενδιαφέροντα στοιχεία στην τοιχοποιεία του, αποτελούν εκτός από τα λίγα μαρμάρινα τμήματα (κίονες και παραστάδες) από την αρχαία Όλυνθο, ένα ανάγλυφο και 2 κεραμοπλαστικοί σχηματισμοί.
Το ανάγλυφο βρίσκεται στην πρόσοψη και παριστά σταυρό λιτανείας ανάμεσα σε δύο φύλλα.
Στην πρόσοψη επίσης, με τους κέραμους σχηματίζεται σταυρός και η συντομογραφία ΙC XC N K (Ιησούς Χριστός Νικά).
Στη νότια τοιχοδομή παρατηρούμε, σχηματισμένο με κέραμους επίσης το σταυρόγραμμα της Μονής Δοχειαρίου, που επιβεβαιώνει έτσι τη σωζόμενη στα αρχεία του Αγίου Όρους εκδοχή για την κτίση του πύργου.


σταυρός-μαρμάρινο ανάγλυφο
σταυρόγραμμα μονής Δοχειαρίου

















Ο πύργος των Μαριανών χρησίμευε ως κέντρο αναφοράς και άμυνας του κτήματος της μονής Δοχειαρίου. Πιθανόν να περιβαλλόταν από τείχος που περιέβαλε το λοφίσκο καθώς και το παρεκκλήσιο, τμήμα του οποίου σώζεται στα 150 μέτρα περίπου.(ίσως πάλι πρόκειται για τη βασιλική του χωριού των Μαριανών). Ουσιαστικά το μόνο τμήμα που διατηρείται όρθιο ,πέραν των θεμελίων που το οριοθετούν ως μικρό ορθογώνιο ναό, είναι η κόγχη του ιερού. Πάνω του έχει κτισθεί νεότερο ορθογώνιο και τσιμεντένιο λευκό εκκλησάκι. (Ορισμός του κιτς!)

o ναός

το ιερό-στο βάθος ο πύργος

Χτισμένος σε μικρό λόφο, επόπτευε όλη την πεδιάδα ως τον κόλπο της Κασσάνδρας, την κοίτη του Ολύνθιου ποταμού, καθώς και την οδό που οδηγούσε από τη Βόρεια Χαλκιδική στη χερσόνησο της Κασσάνδρας.


Σκορπισμένα στο λοφισκό, στο χωράφι που περιβάλλει τον πύργο, τα συντρίμμια περιμένουν ίσως την αναστήλωση…

θέα από το λόφο

θέα από την είσοδο
η δεξαμενή








Κτίση: 1374
Κατάσταση: ***
Αναστήλωση: -
Πρόσβαση: >>>>















Πηγές
[1] 105 Πωλητήριον έγγραφον, Αύγουστος, Ίνδ. 1 1 , έτος 6881 (1373), Aρχείον Ι.Μ. Δοχειαρίου (Συρτ, 2, φάκ. 2,5)
[2] 13 Πρόσταγμα του 'Ιωάννου Ε' Παλαιολόγου, Φεβρουάριος, ίνδ. 13, έτος 6883 (1375), Αρχείον Ι.Μ. Δοχειαρίου (Συρτ. 2, φάκ. 2,2)




ο σημερινός κάτοικος του πύργου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου